caloriemeters op radiatoren in een blok met gemeenschappelijke verwarming.

Van bij de oprichting op het eind van de jaren zestig stelt men vast dat het verbruik van de twee panden onder het plat dak steeds het grootste verbruik hebben. Met de explosieve stijging van de prijzen voor verwarming kan men niet meer schouderophalend aan deze discriminatie voorbij gaan. De caloriemeters die werken op basis van verdamping worden afgelezen door caloribel en dan door de syndicus omgezet in het verschuldigde bedrag per kavel.

In Duitsland en Frankrijk blijkt de overheid een poging gedaan te hebben om dit technisch zeer moeilijk probleem een meer correcte / eerlijke te geven. Ook in Nederland zal eerstdaags dit probleem aangepakt worden.

Het probleem is dat de caloriemeters zelfs geplaatst op een muur de omgevingswarmte opnemen. Kavel onder een plat dak dat vroeger nooit echt degelijk geïsoleerd werd, zijn warm in de zomer bij zonneschijn. Vandaar het vaak driemaal of meer, hogere gemeten verbruik door deze kavels.

Door een forfaitaire basis van 50%  van het totaal verbruik in te voeren en de overige 50% aan de meters te koppelen is er een niet onbelangrijke rechttrekking van deze wantoestand bekomen.

De afwijzing van al diegenen die jaar en dag, dus altijd al mede op kosten van de bovenste eigenaars stookten ligt voor de hand. Bijzonder onsolidair en hebzuchtig!

Een andere oplossing is de niet meer aangepaste isolatie van het gebouw / dak aan te pakken zodat  de caloriemeting juister wordt.

Een andere minder goede oplossing is andere, dure, vrij kwetsbare meettoestellen te plaatsen die veel onderhoud en controle vergen.

Vermits er op de AV waarschijnlijk geen meerderheid gevonden wordt om een eerlijker systeem in te voeren zal een bezoek aan de rechtbank nodig zijn. Zijn er uitspraken, welke kansen of mogelijkheden ziet U nog?

Dank bij voorbaat